سایت سیر و سیاحت

پروفسور كردوانی همچنین می‌گوید: «سوراخ‌ نبودن لایه ازون در فضای بالای كویر لوت از مهم‌ترین قابلیت‌های این دشت بزرگ ایران است و اشعه آفتاب در كویر لوت نه تنها خطرناك نیست، بلكه خاصیت درمانی نیز دارد، بنابراین، ماسه درمانی و آفتاب‌درمانی از قابلیت‌های مهم كویر لوت است».به گزارش خبرگزاری میراث

پروفسور كردوانی همچنین می‌گوید: «سوراخ‌ نبودن لایه ازون در فضای بالای كویر لوت از مهم‌ترین قابلیت‌های این دشت بزرگ ایران است و اشعه آفتاب در كویر لوت نه تنها خطرناك نیست، بلكه خاصیت درمانی نیز دارد، بنابراین، ماسه درمانی و آفتاب‌درمانی از قابلیت‌های مهم كویر لوت است».

به گزارش خبرگزاری میراث فرهنگی، وی یكی دیگر از جاذبه‌های گردشگری این منطقه را برنزه كردن پوست برای گردشگرانی كه علاقه بسیاری به این امر دارند، می‌داند، ضمن اینكه توریست‌‏ها نیز در شب، كویر لوت را محل مناسبی برای رصد ستارگان می‌‏دانند.

براساس گزارش‌های موجود، درجه حرارت در قسمت میانی كویر لوت بسیار بالاتر از صحرای آفریقا و نواداست، به طوری كه صحرای آفریقا و عزیزیه لیبی 57 درجه است اما در دشت لوت 65 درجه گزارش شده است. یك ژنرال انگلیسی در ایران پس از دیدار از كلوت‌ها می‌گوید: «آثار مهم كلوت‌ها از عجایب طبیعت است و كسی كه از این منطقه عبور می‌كند، از شگفتی آن به خود می‌لرزد و این حس القا می‌شود كه انسان در ساخت و ساز آنها نقش داشته است».

نگرش جهانی به كویر:

سازمان ملل متحد سال ۲۰۰۶ را به عنوان سال بین‌المللى کویر و کویرزدایى نام‌گذارى کرد. این اقدام به منظور افزایش آگاهى عمومى مردم جهان به منظور حمایت از تنوع زیستى سرزمین‌هاى خشک که یک‌سوم کره زمین را تشکیل مى‌دهند و نیز حمایت از دانش بومى ۲ میلیارد انسانى که در کویر زندگى مى‌کنند صورت گرفته است.

غول بیابان بیدار می‌شود:

دانشمندان پیش‌بینی می‌كنند زمین تا سال 2100 میلادی خشكسالی‌های شدید به خود خواهد دید و تا آن زمان 30 درصد كل این سیاره خاكی بیابان می‌شود. به گزارش ایسنا، خشكسالی بیشتر دامن كشورهای پیشرفته را خواهد گرفت و فوج عظیم گرسنگان و تشنگان در این سرزمین‌ها قد علم خواهند كرد چرا كه كشاورزی این كشورها نابود خواهد شد.

بیابان‌زایی پدیده‌ای است كه باعث كاهش قوه بارخیزی و تولیدی خاك می‌شود و حدود 14 درصد مردم جهان در مناطق كویری و بیابانی زندگی می‌كنند. دكتر محمدطاهر نظامی مدرس دانشگاه نیز معتقد است: «خشكی و كم آبی، شور شدن، قلیایی، زه‌دار شدن و از بین رفتن عناصر حاصلخیز خاك از عوامل اصلی بیابان‌زایی هستند كه نهایتاً منجر به ضعف پوشش گیاهی می‌شوند كه محدودیت زندگی گیاهی و جانوری را به دنبال دارد».

وی با اشاره به مناطق خشك و نیمه خشك دنیا كه 40 درصد سطح كره خاكی را تشكیل می‌دهند، یادآوری كرد: حدود 800 میلیون نفر از مردم جهان در مناطق كویری و بیابانی زندگی می‌كنند». این مدرس دانشگاه اكوسیستم‌های بیابانی را ضعیف و شكننده می‌داند و می‌افزاید: «‌بی‌توجهی به مراتع فقیر و چرای نامناسب و بی رویه باعث تبدیل آن اراضی به بیابان می‌شود، دخالت‌های غلط انسان در طبیعت باعث شده شتاب بیابان‌زایی از فعالیت‌های بیابان‌زدایی پیشی بگیرد به‌طوری كه به گفته برخی كارشناسان هر سال بخش عظیمی از كشور با شدت یك درصد به سوی بیابان‌زایی پیش می‌رود».

وی با اشاره به برنامه‌های اصلاح مراتع بیابانی از 40 سال پیش تاكنون تصریح كرد: «نهال‌كاری، بذركاری، عملیات نظارت، قرق بخش عظیمی از مناطق بحرانی، تثبیت تپه‌های شنی متحرك و حتی استفاده از مالچ نفتی از جمله اقداماتی است كه در جهت بیابان‌زدایی انجام گرفته است».

ایران، یكی از كشورهای پیشرو و با سابقه در اجرای برنامه‌های بیابان‌زدایی در منطقه و جهان است و در سال‌های پیش از انقلاب با اجرای موفق طرح‌های مبارزه با بیابان‌زایی، مردمی كه گرفتار غول بیابان بودند به همكاری با مجریان طرح پرداختند و در نهایت ایران جزو پنج كشور موفق در اجرای برنامه‌های مهار بیابان‌زایی و تثبیت شن‌های روان شناخته شد و در سال‌های اخیر نیز امكانات و بودجه برای بیابان‌زدایی دو تا سه هزار برابر شده، اما به دلیل مدیریت ضعیف بخش منابع طبیعی غول بیابان دوباره به پا‌خاسته و فعال شده است.